Sankcje za przeciąganie sprawy
Ustawa nowelizująca kodeks postępowania cywilnego wprowadza sankcje, które mają przeciwdziałać celowemu przedłużaniu postępowania przez strony. Jest to dość powszechna praktyka stosowana w procesie, skutkująca nierzadko wieloletnim trwaniem postępowania. Ustawodawca formułuje generalną zasadę nadużycia prawa procesowego, która oznacza zakaz korzystania z uprawnień procesowych w sposób niezgodny z celami, dla których je ustanowiono.
Ilekroć zachowanie strony w świetle okoliczności sprawy wskazuje na nadużycie przez nią prawa procesowego, sąd poucza stronę o możliwości zastosowania wobec niej środków, do których należą m. in.: grzywna oraz obowiązek zwrotu kosztów w części większej niż wskazywałby na to wynik sprawy, a nawet zwrot kosztów w całości. Na wniosek strony przeciwnej sąd będzie mógł również przyznać od strony nadużywającej prawa procesowego zwrot podwyższonych kosztów procesu, a także zwiększyć stopę zasądzonych odsetek, tak, żeby zrekompensować wnioskującemu wzrost nakładów na dłuższe prowadzenie sprawy.
Obstrukcji procesowej ma przeciwdziałać również pozostawienie bez rozpoznania przez właściwy sąd zażaleń wniesionych jedynie dla zwłoki w postępowaniu. Za zażalenia wniesione jedynie dla zwłoki będą m.in. uważane drugie i kolejne zażalenia wniesione przez tę samą stronę na to samo postanowienie.
Niedopuszczalny jest również ponowny wniosek o wyłączenie sędziego (z powołaniem tych samych okoliczności). Wnioski o sprostowania, uzupełnienie i wykładnię wyroku złożone jedynie dla zwłoki w postępowaniu lub ponowne wnioski o przyznanie pełnomocnika z urzędu bez podania nowych argumentów za jego ustanowieniem nie będą rozpoznawane, podobnie jak ponowny wniosek o wyłączenie sędziego.
Plan rozprawy
W przypadku, gdy nie uda się rozwiązać sporu podczas posiedzenia przygotowawczego, sąd sporządzi z udziałem stron plan rozprawy. Ma on zawierać m.in.: określenie żądań stron, spornych faktów, terminy posiedzeń i czynności, kolejność oraz termin przeprowadzenia dowodów, a także datę zamknięcia rozprawy i ogłoszenia wyroku.
Strony i ich pełnomocnicy są co do zasady zobowiązani do udziału w posiedzeniu przygotowawczym. Przewodniczący może zwolnić stronę od obowiązku stawienia się na posiedzenie przygotowawcze, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że udział pełnomocnika będzie wystarczający. Jeżeli jednak powód bez usprawiedliwienia nie stawi się na posiedzenie przygotowawcze, sąd umarza postępowania, zasądzając od niego koszty postępowania na rzecz strony przeciwnej. Niestawiennictwo powoda na posiedzeniu przygotowawczym nie będzie prowadziło do umorzenia postępowania w przypadku, gdy powód wniesie o przeprowadzenie posiedzenia bez jego udziału. Wówczas plan rozprawy sporządza się bez udziału powoda, a ustalenia zawarte w planie rozprawy wiążą powoda w dalszym toku postępowania.
Co do zasady twierdzenia i dowody będą musiały być zgłaszane do czasu zatwierdzenia planu (chyba że strona uprawdopodobni, że nie było to możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później).
Odpowiedź na pozew – obowiązek strony pozwanej
Powód jest obowiązany powołać wszystkie twierdzenia i dowody w pozwie, a pozwany – w odpowiedzi na pozew. Replikę będzie trzeba przygotować w zakreślonym przez sąd terminie, który nie może być krótszy niż dwa tygodnie. Jego długość będzie zależała od objętości pozwu i stopnia zawiłości sprawy. Ma to służyć temu, aby przed pierwszym posiedzeniem sąd miał już wstępną orientację co do stanowiska stron. Brak odpowiedzi na pozew w wyznaczonym terminie będzie mógł skutkować wydaniem na posiedzeniu niejawnym wyroku zaocznego.
Niniejsza informacja nie stanowi porady prawnej ani podatkowej. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie informacji w nim zawartych bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii Kancelarii.